شبانه روز، فرم گرايي در سينماي داستانگو

«شبانه» فيلم نخست اين دو کارگردان که سال هاست در همه زمينه ها با يکديگر به طور مشترک فعاليت داشته اند، آنقدر غريب بود که تماشاگران خاص فيلم را نيز در برقراري ارتباط با خود دچار مشکل مي کرد. اما با اين وجود "شبانه" تاکيدي بود بر توانايي هاي اين فيلمسازان در کارگرداني سينما، هرچند که عرصه بسيار دشواري را براي خود برگزيده بودند که موفقيت در آن به سادگي ممکن نبود.

    به گزارش سايت سينمايي سوره به نقل از روابط عمومي جشنواره فيلم فجر، بنکدار و علي محمدي پيش از ورود به عرصه سينماي حرفه اي تجربيات موفقي را در زمينه ساخت فيلم هاي کوتاه پشت سر گذاشته بودند، فيلم هايي که به خوبي گواه قريحه و استعداد آنها محسوب مي شدند.به نظر مي رسد در "شبانه روز" با استفاده از چندين طرح کوتاه که در نگاه نخست بيشتر مناسب ساخت فيلم کوتاه هستند پا به ميدان گذاشته اند تا يک اثر بلند سينمايي را پيش روي مخاطب بگذارند.اگرچه از توان سازندگان فيلم آمده است که آنها سعي داشته اند فيلمي داستانگو بسازند، اما با اين وجود دغدغه فرم گرايي که در "شبانه" به شکلي شديد همه جوانب فيلم را تحت الشعاع خود قرار داده بود در اين فيلم نيز ديده مي‌شود و البته اين بار از شکل معتدل تري برخوردار است . در واقع فرم فيلم مبتني بر شگردي است که براي روايت چهار داستان مجزا استفاده شده است داستانهايي که به ظاهر نسبتي با يکديگر ندارند اما در انتهاي فيلم مي بينم خط و ربط درستي پيدا مي کنند بدون آنکه سازندگان الزامي داشته باشند آنها را به شکلي تحميلي به يکديگر بچسبانند.از ميان چهار داستاني که در فيلم به شکل توامان روايت مي‌شود دو تاي آنها به طور ضمني به صورت فيلم در فيلم و يا فيلمنامه اي که توسط يکي از شخصيت ها خوانده مي‌شود جريان دارند و دو تاي ديگر به صورت ماجراهايي در دنياي واقعي فيلم مي گذرند.ترکيب اين چهار روايت که در نهايت سازندگان فيلم به خوبي آنها را به سرانجام مي رسانند، از چند منظر قابل توجه مي نمايند و تاکيدي هستند بر سوار بودن سازندگان فيلم بر آن و تسلطي که بر کار خود دارند. نخست از آن رو که هر چهار قصه از يک ارتباط مضموني دروني با يکديگر برخوردارند و آن چيزي نيست جز پنهانکاري آدمهاي امروز و ماسکي که بر چهره زده اند، اما در پس آن واقعيت جور ديگري جريان دارد. اين تم اصلي تمام قصه هايي است که در اين فيلم در کنار هم روايت مي شوند. بنکدار و علي محمدي به خوبي با کنار هم قرار دادن اين مضامين ايده مرکزي فيلم را در کليت آن گسترش داده و بر مخاطب خود تاثير مي گذارند.با توجه به تدوين موازي اين روايت ها فيلم با ريتم درستي که پيش مي رود، دچار سکته و يا کندي نيست و در نهايت نيز فيلمي يک پارچه را شکل مي دهد که نه تنها بايد بر توفيق کار سازندگان آن صحه گذاشت بلکه بايد تدوين گر فيلم را نيز تحسين کرد.
فيلم يک بازي بسيار خوب از حامد بهداد دارد که در ميان ديگر نقش آفريني هاي موفق فيلم جلوه اي بيشتر پيدا کرده و در ذهن تماشاگر مي ماند. البته اگر تماشاگر تشخيص دهد که نقش پيرمرد و نقاش را حامد بهداد بازي کرده است.
انتهای پیام /