سينما; همه خود را منتقد مي‌دانند!
سينما هنر پيچيده‌اي كه از آن به عنوان صحنه خيال‌انگيز آمال و آرزوهاي بشري ياد مي‌كنند و ورود به اين عرصه نيازمند آگاهي و شناخت دقيق از اين حوزه است .
به گزارش سايت سينمايي سوره، كالبد شكافي محصول اين هنر- صنعت (فيلم) به عنوان كالايي فرهنگي تنها مي‌تواند به‌عهده صاحبان فن و كارشناساني باشد كه از آنها به منتقد تعبير مي‌شود. سينماي ايران نيز با محدوديت‌هاي خاص خود در عرصه‌هاي مختلف تهيه، توليد، توزيع و نمايش فيلم با مشكلاتي روبه‌رو است، اما همين سينما كه با مشكلات ريز و درشت خود همچنان باقوت به حيات ادامه مي‌دهد و ايران به عنوان يكي از كشورهاي صاحب سينما و توليدكننده فيلم در دنياي معاصر مطرح است. سينما به‌گفته تعدادي از "هميشه منتقدان" با وجود نبود سرمايه در بخش خصوصي به حمايت همه جانبه نهادهاي فرهنگي كشور همچنان روزگار مي‌گذارند. هرگاه مشكلي براي هريك از اركان سينما پيش مي‌آيد، نهاد و سازماني كه بيشترين بودجه و هزينه را براي توليد و عرضه فيلم متحمل شده در مظان اتهام قرار مي‌گيرد و يا به تعبيري همه كاسه و كوزه‌ها سر او شكسته مي‌شود! واژه "سينماي دولتي" يا "سينماي گلخانه‌اي" ساليان متمادي در ادبيات سينمايي كشور رايج شده و هيچ‌گاه منتقدان و صاحب نظران همه فن حريف كه اجازه اظهار نظر به ديگران را نمي‌دهند از خود نپرسيدند; "پيدايش، رشد و ماندگاري اين نوع سينما درچيست؟ و چرا انگيزه لازم در بخش خصوصي و يا به تعبيري صاحبان سينما براي دستگيري امور نيست ؟، چرا هيچ يك ازمدعيان سينما حاضر به سرمايه‌گذاري در اين عرصه با ريسك پذيري بالا نيستند؟، چرا وقتي بحث سود و سرمايه به ميان مي‌آيد همه هستند، اما در موقع سرمايه‌گذاري و هزينه كردن همه پا پس مي‌كشند؟" و پرسش‌هاي بي‌پاسخ ديگر... دولت و نهادهاي فرهنگي مسئول درطول نزديك به سه دهه از پيروزي انقلاب اسلامي با سرمايه‌گذاري، حمايت همه جانبه و باهمت جدي بخش متعهد سينما، اين هنر- صنعت را از آن وضع نامطلوب و غيرقابل دفاع قبل از انقلاب به بام افتخار امروز رسانده است. اگر ديروز ازاين نوع سينما به عنوان "گلخانه‌اي" (حمايت،هدايت و نظارت) نام برده مي‌شد، امروز دولت نهم با جاي‌گيري مناسب در اين حوزه، احياي سينماي ملي را به عنوان برنامه‌اي كلان كه خواست و نيازآحاد سينماگران بوده در دستور كار خود قرار داده است. با وجود طرح جدي اين موضوع دربرنامه كلان فرهنگي دولت نهم و ايجاد برخي موانع و كارشكني‌ها توسط افراد غيرمسئول و برخي هميشه منتقدان كه احياي سينماي ملي را در تضاد با منافع خود مي‌بينند، بايد اميدوار بود كه سينما مسير خود را براي عبور از مشكلات يافته است. هنوز هستند موج سواراني كه همواره خود را سهيم در توفيق سينما و مبرا ازناكامي‌هاي آن مي‌دانند و خودرا منتقد و با ژستي متفكرانه و انديشمندانه، معرفي مي‌كنند. مشكلات گزينش و داوري در بيست و پنجمين جشنواره فجر را نيز نمي‌توان از اين مسئله آشنا جدا فرض كرد. عقده‌گشايي از مسايلي كه همواره با رويدادهاي سينمايي در جهان عجين شده را نيز نمي‌توان از تيره نقد و نقادي دانست. اهالي فهيم سينما، براي احياي سينماي ملي مصمم هستند و مانع تراشي و سنگ‌اندازي برخي به بهانه ارايه تعاريف مطابق ميل آنها، سينماي ايران را از حركت درمسير روبه جلو باز نمي‌دارد. بيش ازيكسال است كه مديريت و اهالي سينما، زاوياي مختلف سينماي ملي را واكاوي و بسترسازي دستيابي به آن را دستمايه كار قرار دادند.اگرچه عده‌اي از بدنه دست‌اندركاران نيز در انتقال مناسب مفاهيم و اهداف سينما ناتوان نشان داده‌اند و اين نقص بر شاكله تئوري و اجرايي حوزه سينما ضربه وارد ساخته است. وفاق و عزم خانواده سينما بر حركت در اين مسير پر فراز و فرود و عزم آنها بر اصلاح ساختارهاي بيمار، نشان از توفيق مديريت كلان فرهنگي كشور دارد. اعتقاد براين است كه سينماي ملي، برنامه‌اي نيست كه يك شبه طرح و اجرا شود و برغم كارشكني‌هاي مختلف، دستيابي به اين آرمان كلان درحوزه هنر- صنعت كشور با برنامه‌ريزي دقيق و علمي ميان و بلند مدت دست يافتني است. مديريت فرهنگي كشور عزم بر سرمايه‌گذاري و حمايت جدي از طريق اهالي صادق سينما، براي دستيابي به اين هدف به عنوان بخشي از آرمان‌هاي نظام جمهوري اسلامي، دارد. داوري جشنواره فجر با وجود برخي ضعف‌ها حاوي نكات آموزنده و نشاني‌هايي براي استانداردسازي سينما بود، خانواده سينما خود نيك مي‌دانند كه به بهانه نبردن جايزه يكي از اهالي خانه، نبايد آن را ويران ساخت و پاي نامحرمان و عافيت‌انديشان را به آن بازكرد. سينماي ايران با وجود ظرفيت‌هاي بسيار و حضور فيلمسازان مستعد ، خلاق و متعهد، چشم‌انداز روشني پيش رو دارد و ايجاد و عرضه سينماي فاخر را با رويكردهاي عقلايي براي مخاطبان جديد در عرصه‌هاي داخلي و خارجي پي‌جويي مي‌كند. انتهای پیام /
