نشست بررسي فيلم "من و نگين دات كام"

"من و نگين ..." را با كودك درون ساختم

همه افراد كودك درون دارند. من نيز براي ساخت "من و نگين دات كام" از اين عنصر دروني بهره گرفتم كه اتفاقا با ويژگي دروني تهيه‌كننده نيز هماهنگي زيادي داشت.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، در ادامه جلسه بررسي فيلم سينمايي "من و نگين دات كام" در مهر، حسين قناعت درباره طرح اوليه فيلمنامه گفت: "بعد از نوشتن طرح اوليه داستان آن را به شجاع نوري ارايه كردم. در چند نوبت بازنويسي فيلمنامه نظرات وي كمك زيادي به كيفيت متن و روند نگارش كرد. به عقيده من، همه بزرگسالان كودك درون دارند و يكي از دلايل ارتباط و نزديكي تفكرات من با تهيه كننده وجود كودك درون قوي هر دو ماست. بسياري از نظرات ما با همديگر نزديك بود و نگاه طنزآميزي كه در فيلمنامه ديده شده بود، هنگام ساخت رعايت شد. به عبارت ديگر، تهيه كننده فيلم مشاور بسيار خوبي برايم محسوب مي شد. ايده استفاده از سه شخصيت زنداني و نام فيلم نيز توسط وي داده شد."
        وي در خصوص استفاده از بازيگراني كه سابقه كارهاي جدي دارند، اظهار داشت: "اصولاً در بازيگري جنس بازي را دوست دارم كه به زندگي نزديك باشد. از سوي ديگر، اين قابليت را در بيتا بادران و شهرام قائدي براي ايفا اين نقش ها ديده بودم. علاوه بر اين با بادران در فيلم ديگري نيز همكاري و شناخت كاملي از توانايي هاي وي داشتم. به نظر من، قائدي و بادران اين توانايي را دارند كه با وجود برخورداري از جنس بازي واقعگرايانه، در نقش هاي جدي و كمدي ظاهر شوند."
    اين كارگردان درباره استفاده از داستان هاي فرعي همچون دختر موتورسوار در فيلم توضيح داد: "بخش دوم داستان فيلم تقريباً حول محور شخصيت دختر خردسال قرار دارد و تمام تحرك و هيجان فيلم در نيمه دوم آن به حضور دختر منتقل مي شود. اين مورد از قبل طراحي و كار شده بود. اين دختر خردسال و موتورسواري روي ديواره مرگ را در پارك ارم ديده بودم. احساس مي كنم كودكان با ديدن فيلم به اين باور مي رسند كه مي توانند خيلي از كارها را خودشان انجام دهند. قهرمان اصلي فيلم چهار كودك هستند و اضافه شدن جذابيت هاي تصويري با حضور دختر خردسال موتورسوار نيز در ادامه فيلم يكي از نكات حايز اهميت براي مخاطب كودك است تا با فيلم همراه باشد."
    اين فيلمساز در مورد حضور غالب خانم ها در روند تصميماتي كه شخصيت ها در طول فيلم مي گيرند گفت: "من احترام زيادي براي خانم ها قايلم. به نظر من، در زندگي عادي معمولا ً آقايان به خانم ها زور مي گويند. قصد داشتم در فيلم با نگاهي تعمدي در مورد دو زوج فيلم زن ها را به نوعي موثرتر و مردها را حرف شنوتر ترسيم كنم. من هيچ تفاوتي بين زن و مرد در جامعه نمي بينم."
    وي در مورد دليل انتخاب شهرهاي شمالي به عنوان لوكيشن اصلي داستان گفت: "من قصه هايي كه در لوكيشن خارجي اتفاق مي افتد را دوست دارم. در شهرهاي شمالي با توجه به تصاوير زيبا و سرسبز پشت سر بازيگران مي توان پلان هاي زيبايي گرفت. از سوي ديگر، چون آمل زادگان من است تمام كوچه پسكوچه هاي آن را مي شناختم. همچنين در اين فيلم دو سه قصه كنار هم اتفاق مي افتد و شخصيت ها به راحتي همديگر را مي بينند. اگر قرار بود تعدادي از اين نماها در تهران ساخته شود با توجه به شلوغي و گستردگي شهر براي هيچكس پيدا كردن اين گونه شخصيت ها باورپذير نبود. در حالي كه اين اتفاق در يك شهر كوچك قابل باور است."
    قناعت درباره وضعيت كنوني سينماي كودك و نوجوان در كشور ما يادآور شد: "به عقيده من هم بچه ها و هم بزرگترها با ديدن اين فيلم راضي از سالن بيرون مي آيند. ما چند سالي است با بحران سينماي كودك مواجه هستيم. طي اين مدت يك نسل بدون برخورداري از آموزه هاي فرهنگي در آثار تصويري بزرگ شده اند. اگر جوان هايي كه از فرهنگ اينترنت و ماهواره و فيلم هاي روز با زيرنويس فارسي و كمترين مبلغ برخوردارند، رفتار متفاوتي داشته باشند جاي گله براي بزرگسالان ندارد. روانشناسان معتقدند آموزش هاي دوره كودكي از ذهن انسان هرگز پاك نمي شود، اما در چند سال گذشته خوراك فرهنگي لازم به آنها داده نمي شود. بايد از خودمان بپرسيم در چند سال به مخاطبان كودك و نوجوان چه داده ايم."
    بيتا بادران در خصوص كار با بازيگران حرفه اي و كودك گفت: "چندان با واژه حرفه اي ميانه اي ندارم. بازيگري در سينماي ما تابع قاعده تعريف شده نيست. بازيگران ما يا بازيگرند و نقش هاي تازه اي خلق مي كنند يا به طور مرتب دست به تكرار مي زنند. من بازيگر و بازيگري را دوست دارم. حالا مي خواهد ايفاي نقش در برابر يك كودك باشد يا بازيگري كه سال هاست در سينما فعاليت مي كند."
    اين بازيگر در مورد اعتقاد به بازي حسي يا استفاده از تكنيك هاي خاص و تعريف شده اظهار داشت: "يك بازيگر وقتي در ارايه نقش موفق خواهد بود كه بتواند به درستي حس و تكنيك را ارايه كند. وجود هر دو عنصر در كنار يكديگر است كه كار بازيگر را به كامل شدن نزديك مي كند."
    وي درباره وضعيت كنوني سينماي كودك و نوجوان در كشور ما عنوان كرد: "در حال حاضر فيلم هاي زيادي درباره كودك ساخته مي شود، ولي فيلمي كه براي كودك توليد شود در كشور ما اندك است. در جامعه اي كه همه مي خواهند حرف هاي مهم بزنند، توليد و نمايش فيلم كودك ضرورت دارد. من نقش هاي غيرمتعارف و سخت را دوست دارم. در اين همه سال من كم و در عين حال خوب كار كرده ام. فيلم "من و نگين دات كام" با توجه به بضاعت آن فيلم خوبي بود و اگر چهار سال پيش اكران مي شد، از شرايط بهتري بهره مي برد."
    عليرضا شجاع نوري تهيه كننده فيلم در خصوص اعتماد به جوانان و استفاده از آنها در اين فيلم گفت: "به نيروي جوان ها اعتقاد دارم. سن و سال در ميزان توانايي و قابليت هاي يك هنرمند تاثير چنداني ندارد. هنگام كار براي ساخت يك فيلم همدلي لازم است. قناعت نيز در نخستين فيلمش چنين حسي داشت. تورج اصلاني فيلمبردار اثر با علاقه و تمام توان خود در فيلم حضور داشت. چون اين فيلم نخستين ساخته قناعت بود بايد از عواملي استفاده مي كردم كه كار وي را محدود نمي كردند و سابقه حرفه اي آنها كارگردان را مقهور نكند. چون خيلي از مسايل بايد با گفتگو حل شود."
    وي راجع به مضمون غالب اين فيلم اظهار داشت: "دورنمايه محوري "من و نگين دات كام" را وجه طنزآميز آن تشكيل مي دهد كه به شكل خوبي در طول فيلم مورد استفاده قرار گرفته و در هيچ جاي داستان به صورت تحميلي و خارج از قاعده به كار نرفته است."
اين تهيه كننده در خصوص اعتقاد به استفاده از چهره هاي مطرح سينما در عرصه آثار كودكان و نوجوانان اعلام كرد: "اگر اين فيلم دوم كارگردانش بود من به طور قطع در گروه بازيگري و انتخاب آنها به شيوه ديگري عمل مي كردم، ولي همانطور كه اشاره كردم حضور بازيگر سرشناس امكان داشت كل اثر را به سمت ديگري سوق دهد. من ترجيح دادم به شيوه كنوني بازيگران را انتخاب كنم. از سوي ديگر، حضور يك بازيگر شناخته شده باعث مي شد كه مردم اطراف لوكيشن هاي فيلم ازدحام كنند. به خصوص كه بيشتر سكانس هاي فيلم خارجي بود. در اين صورت امكان فيلمبرداري فراهم نمي شد."
    وي با اشاره به شرايط نامناسب توليد و اكران فيلم كودك در كشور توضيح داد: "چنين فيلمي را ديگر نمي توان در سينماي ايران توليد كرد. ما نسبت به نسل آينده مسئول هستيم. بايد به همان اندازه كه در مورد شيوه زندگي آنها نگرانيم، در خصوص انتقال فرهنگ ايراني نيز حساسيت داشته باشيم. به عقيده من، غير از كودكاني كه در روستاها و نقاط دورافتاده زندگي مي كنند و بسيار سعادتمند هستند، بقيه بچه هاي شهري تحت بمباران محصولات مسموم فرهنگي و صنعتي هستند. بايد نگران اين موضوع باشيم. سينما جزو ابزاري است كه مي تواند فرهنگ ناب ايراني را به خوبي منتقل كند."
        شجاع نوري با اشاره به اهميت سرمايه گذاري براي ساخت فيلم هاي كودكان و نوجوانان توضيح داد: "بايد براي فرهنگ سازي كودكان و سينماي خاص آنها يارانه در نظر گرفته شود. نبايد فكر كنيم اين نوع سينما جنبه تجاري دارد و مي تواند خودكفا باشد. در حال حاضر كودكان ما تحت تاثير فيلم هاي پرزرق و برق هاليوودي قرار گرفته اند. اگر نگران فرهنگ كودكان مان هستيم و آنها را برخوردار از احساس نسبت به نان بر زمين افتاده، نم باران، شمعداني، محبت و سلام كردن مي خواهيم، نبايد نسبت به آموزه هاي فرهنگي آنها بي تفاوت باشيم. اين انتقال فرهنگي به وسيله سينما انجام مي شود. با طرح بحث هايي مشابه دهكده جهاني و شتاب سرسام آور اينترنت صفا و صميميت ميان ما فراموش مي شود."
    وي ادامه داد: "به همان نسبت كه از بخش فلسفه و دست اندركاران اين بخش انتظار خودكفايي و درآمدزايي نداريم، نسبت به سينماي كودك بايد چنين نگاهي داشته باشيم. بايد از بودجه عمومي كشور براي حمايت از افرادي استفاده شود كه در اين عرصه به فعاليت مي پردازند. سينماداران بايد به حمايت دولت در اكران فيلم ها اميدوار باشند و در اين زمينه بايد عزم ملي وجود داشته باشد. نسل آينده را هيچ چيز جز فرهنگ سازي نجات نمي دهد. ما متفكران خوبي داريم كه حرف زيادي براي گفتن دارند. شرايط توليد در سينماي ما بايد به گونه اي باشد كه از ابراهيم فروزش، محمدعلي طالبي، كيومرث پوراحمد يا حتي عباس كيارستمي خواسته شود سالي يك فيلم كودك بسازند. اما هيچ كس اين زمينه فعاليت را فراهم نكرده است."
    اين تهيه كننده يادآور شد: "در حال حاضر سينماي كودك در خاطره هاي ما وجود دارد. تغيير محل و زمان برگزاري جشنواره فيلم كودك و نوجوان نشان مي دهد احساس تغيير در اين زمينه به وجود آمده است. اين بيمار نياز به دميدن روحي تازه دارد. سال هايي كه جشنواره اصفهان در اوج قرار داشت، آنهايي كه در زمينه كودك و نوجوان فيلم ساخته بودند به اين موضوع افتخار و مي كردند و سينماگراني كه توليد نداشتند در حسرت ساخت فيلم بودند."
انتهای پیام /