احمد دهقان:

بدگماني سينما و ادبيات درايران بايد بر طرف شود

نويسنده داستان «پاداش سكوت» مي‌گويد، سينما و ادبيات درايران، طي 20سال اخير، با بدگماني با هم روبرو شده اند، درحالي كه درهمه جاي دنيا اين دو به هم نزديكند و آثار خوبي آفريده مي شود.

    احمد دهقان نويسنده دفاع مقدس كه درباره فيلمنامه «پاداش سكوت» با خبرنگارادبي فارس گفت‌وگو مي‌كرد،افزود: اهالي ادبيات طي اين سالها اذعان مي كردند كه آثارشان در سينما تحريف مي شود و اهالي سينما هم مي گفتند كه با اهالي ادبيات نمي توان ارتباط برقرار كرد درحالي كه درهمه جاي دنيا اين دو به هم نزديكند و آثار خوبي آفريده مي شود.
    اين نويسنده كه به نظر مي رسد روند همكاري با سينما را ادامه دهد عنوان كرد: اگر سينماي روشنفكري قبل از انقلاب را در نظر بگيريد با اقتباس از آثار ادبي شروع شد و توانست پايه گذار موفقي باشد. ولي بعد از اين دوره اين دو از هم جدا شدند و شكاف عميقي بين آن ها پديد آمد. اين دو مي توانند به هم كمك كنند تا هم ادبيات و هم سينما بارور شود.
    دهقان خاطرنشان كرد: خودخواهي است كه بگوييم فقط سينما از ادبيات استفاده مي كند، در حالي كه ادبيات هم از سينما استفاده مي كند. الآن دوره اي است كه اين همكاري شروع شده تا اين دو به هم كمك كنند. فقط مي توانند به هم كمك كنند و نمي توانند همديگر را نجات دهند. ضمن آنكه عنوان «من قاتل پسرتان هستم» را به «پاداش سكوت» ترجيح داد، گفت:سينما و ادبيات در 20سال اخير با بدگماني با هم روبرو شده اند.

برخي به جاي نقد مي خواستند نويسنده را محو كنند
-------------------------------------------------------------
    اين نويسنده دفاع مقدس در ادامه گفت: انتقادات ناحق در كشور ما خيلي زياد است، بطوري كه گاهي اوقات حقيقت در گرد و غبار حاشيه ها، شايعه ها و حب و بغض ها پنهان مي شود.
    وي افزود: وقتي مجموعه «من قاتل پسرتان هستم» چاپ شد خيلي حرف ها مطرح شد درحاليكه من همواره گفتم اين قصه آدم هاي پس از جنگ است و قصه آدم هاي پس از جنگ خيلي تلخ است. من اين نگاه را به عمد نمي دانم، چراكه آن ها را چهار پنج سال طول كشيده است تا نوشته‌ام.
    اين نويسنده دفاع مقدس با بيان اين كه اين مسائل به هر حال واقعيت داشت، عنوان كرد: بايد اين اثر را در ژانر خودش بدون حب و بغض و دعوا نقادي كرد. برخي نقادها به جاي نقد منصفانه به گونه اي مي خواستند نويسنده را محو كنند. منصفانه بودن گاهي به معني مخالفت است و مي توان درحالي كه با اثري مخالفيم، منصفانه نظر دهيم.
    دهقان با اشاره به اينكه دامنه اين انتقادها به فيلم پاداش سكوت هم كشيده شد، تصريح كرد: عده اي گمان مي كنند كه حوزه جنگ حوزه محدودي اي و متعلق به افراد خاص است درحالي كه اين طور نيست و آدم هاي متفادتي مي توانند در اين عرصه گام بردارند و اثر بيافرينند.
    او تاريخي شناخته نشدن جنگ را، مشكل قضيه عنوان كرد و اظهار داشت: جنگ، بر عكس انقلاب هنوز به عنوان يك اثر تاريخي شناخته نمي شود. انقلاب و جنگ فقط 2 سال فاصله زماني دارند، ولي هيچ كس در مورد داستاني كه پيرامون انقلاب نوشته مي شود، يقه دراني نمي كند در حلي كه در مورد جنگ حواشي سبب مي شود كه اخبار و برداشت هاي نادرستي به وجود بيايد.
    دهقان درباره مازيار ميري كارگردان فيلم پاداش سكوت كه اين فيلم را بر اساس داستان «من قاتل پسرتان هستم» ساخته است، گفت: ميري كسي است كه مي تواند در همه حوزه ها فيلم بسازد و اين حق را دارد. عده اي مي خواهند اين حق را از او بگيرند كه احتمالا در اين موضوع ذي‌نفع هستند. همان گونه كه آدم هاي داوطلب در جنگ شركت كردند و بيشترين نقش را داشتند، بعد از آن هم كساني مي تواننند با زبان هنر حرف بزنند كه هنرمندند و حق دارند راجع به اين موضوعات داستان بنويسند و فيلم بسازند.
    او افزود: جنگ همان طور كه فرماندهان خود را شناخت و عده اي جوان پا به عرصه نبرد گذاشتند و توانستند خيلي زود هدايت جنگ را به دست گيرند و آن را به پيش برند، ادبيات ما نيز توانسته فرماندهان خود را بشناسد. آن ها كساني هستند كه با قلم و دوربين توانسته اند آثاري را هنرمندانه در عرصه بيافرينند.

پاداش سكوت اقتباسي آزاد از داستان من است
-----------------------------------------------------
    دهقان در ادامه، پيرامون شكل گيري فيلم نامه اي اقتباسي از داستان‌ «من قاتل پسرتان هستم» تصريح كرد: يكي از دوستان با من تماس گرفت و اظهار تمايل كرد كه مي خواهيم فيلمي براساس اين داستان به كارگرداني مازيار ميري و تهيه كنندگي محسن علي اكبري بسازيم كه صحبت ما آغاز كار بود.
    نويسنده «سفر به گراي 270 درجه» درباره نوع اقتباس فيلم از داستان افزود: مدتهاست كه ما در كشورمان اقتباس ادبي نداريم. در مورد اين فيلم خودمان هم مي دانستيم كه خط اصلي مي تواند «من قاتل پسرتان هستم» باشد ولي نياز به حاشيه ها و ماجراهايي داشت. بنابراين قرار بود كه فيلم اقتباسي آزاد از اين داستان باشد.
    او در پاسخ به اين سؤال كه آيا در حين نوشتن فيلم نامه مشورت هايي با توحيدي داشته است، پاسخ داد: در بحث هاي اوليه قدري با هم صحبت كرديم ولي در حال نوشتن فيلم نامه نظري مطرح نشد. اگر خودم مي خواستم فيلم نامه اي بنويسم به گونه اي مي نوشتم كه به داستان بيشتر وفادار بمانم، چراكه ضربه نهايي داستان براي من خيلي مهم و دوست داشتني بود ولي بحث درباره حال و هواي اين جور داستان هاست كه حال و هواي جنگ است و اتفاقاتي كه براي نويسنده و كارگردان دستمايه هستند، بايد واقعي تر جلوه كند.

پاداش سكوترا مخاطبان پسنديده‌اند
-----------------------------------------
    دهقان درباره گرفته شدن زهر روايت «من قاتل پسرتان هستم» در فيلم پاداش سكوت اذعان كرد: بايد به زماني كه فيلم در آن توليد شده و همچنين به اقتضائات و محدوديت هاي كارگردان توجه كنيم. شايد كارگردان هم مي خواست ضربه نهايي همان زهر را داشته باشد، ولي به لحاظ حاشيه هايي كه برايش به وجود آمد اين اتفاق نيفتاد درحالي كه به لحاظ زيبايي شناسي اين اثر مي توانست فيلم زيباتري باشد.
    نويسنده «من قاتل پسرتان هستم» علت كم فروش بودن پاداش سكوت را به حوزه اقتصاد سينما ارجاع داد و افزود: من در اين مورد صاحب تجربه نيستم. بعنوان آدمي كه در حوزه داستان نويسي كار كردم بيشتر مي توانم حرف بزنم. مخاطباني كه فيلم را ديدند، پسنديدند و براي ميري و گروه موفقيت خاص خودش را دارد.
    وي ادامه داد: به عنوان نويسنده سبك خاص خودم را در داستان نويسي دارم و اگر قرار بود من فيلم نامه اين اثر را بنويسم تغييرات زيادي داشت ولي داستان فيلم به گونه اي است كه مخاطب به آن جذب مي شود. اثر داستاني هم مجموعه اي بود كه خوب ديده شد و مخاطبان از آن استقبال كردند.
    دهقان درباره سخن برخي كه معتقند قهرمان فيلم پدر يحيي است و نه اكبر گفت: در داستان من قهرمان رزمنده اي است كه نامه مي نويسد. در فيلم پدر يحيي مي توانست قهرمان داستان باشد، اما داستان تغييراتي پيدا مي كرد و اين تغييرات در داستان و فيلم نامه كاملاً متفاوت مي شد؛ به عبارت ديگر فيلم نامه ديگري مي شد.
انتهای پیام /