|
در نماي آخر فيلمي كه در يكي از روستاهاي شمال كشور فيلمبرداري مي شود، قرار است مرگ پيرمردي كه شخصيت اول فيلم است، همراه با پايين آمدن يك فرشته از بالاي درخت فيلمبرداري شود. برخلاف ديگر فصل هاي فيلم كه در هوايي ابري فيلمبرداري شده اند، اين صحنه بايد در هوايي آفتابي گرفته شود. گروه آماده فيلمبرداري است، اما آسمان تا چند روز صاف نمي شود. در حالي كه همه افراد گروه منتظر كنار رفتن ابرها هستند تا آخرين صحنه هم تمام شود، از تهران براي پيرمرد پيغام مي رسد كه همسرش بيمار شده و حالش وخيم است. پيرمرد كه نمي تواند منتظر آفتاب و فيلمبرداري نماي آخر بماند، به تنهايي راهي تهران مي شود. به پيشنهاد دستيار كارگردان، گروه توليد نيز پس از بريدن درخت و بستن آن روي سينه موبيل، به دنبال پيرمرد كه سوار يك اتومبيل كرايه شده به راه مي افتد. سرانجام پيرمرد با اصرار دستيار كارگردان و پسر جواني كه بازيگر نقش فرشته است و علاقه خاصي به پيرمرد دارد، متقاعد مي شود تا در ميان راه صحنه آخر را بازي كند. چون از درخت قبلي طي راه چيزي جز چند شاخه باقي نمانده، نماي پاياني زير درخت ديگري فيلمبرداري مي شود. با تلاش گروه سرانجام صحنه آماده فيلمبرداري مي شود؛ ولي در موقع فيلمبرداري، پيرمرد به جاي گفتن ديالوگش با سوز و گداز از همسرش مي گويد و تلخ مي گريد. در همين بين توفان غريبي درمي گيرد كه ادامه كار را با برداشت هاي ديگر ناممكن مي سازد. پيرمرد مجدداً گروه را رها مي كند و خود به سوي تهران به راه مي افتد. اعضاي گروه فكر مي كنند همين نما مي تواند پايان خوبي براي فيلم باشد. در نهايت پيرمرد خود را به بيمارستان مي رساند و به ملاقات همسرش مي رود.
|