«محمد آفريده»:
دومين جشنواره «سينما حقيقت» را با حجم فعاليت بيشتر كليد زديم
دبير نخستين جشنواره «سينما حقيقت» گفت: پس از اختتاميه دوره نخست، با حجم فعاليت دو برابر دوره اول، كليد دومين جشنواره را زده‌ايم.
به گزارش سايت سينمايي سوره، «محمد آفريده» اظهار داشت: شاكر عنايت خداوند هستم از اينكه ما را ياري كرد تا در جامعه اسلامي و با پشتيبانه‌هاي قوي خودمان بتوانيم، جشنواره‌اي در سطح ملي و بين‌المللي برگزار كنيم. وي ادامه داد: جامعه ما بيش از اينها به همراهي، تعاملات، همكاري نياز دارد. اعتقاد من بر اين است كه ما بايد با سرعت بيشتري به عرصه‌هاي روز دنيا وارد شويم. فكر مي‌كنم با همه محدوديت‌ها و عدم تناسب‌هايي كه در حوزه‌هاي فرهنگ شاهد هستيم، به عنوان يك مسئول معتقدم ما به تمامي خواسته‌هايمان در جشنواره سينما حقيقت رسيده‌ايم. مدير عامل مركز گسترش سينماي مستند و تجربي تصريح كرد: ما ملتي آرمانخواه و با آرزوهاي بزرگ هستيم و از اين باب، معتقدم براي دوره‌هاي بعد جشنواره سينما حقيقت، بايد فعاليت‌هاي‌مان كامل تر و حركاتمان وسيع‌تر باشد. * دومين جشنواره سينماحقيقت را كليد زديم آفريده گفت: پس از اختتاميه دوره نخست براي اينكه در دوره‌هاي بعد، جشنواره‌اي پوياتر داشته باشيم، كليد جشنواره سال آينده را زده‌ايم و اگر در سال آينده در همين مسئوليت باشم، حجم فعاليت‌ها بايد دو برابر دوره اول باشد. آفريده گفت: ما بايد از همين امروز برنامه‌ريزي براي سال آينده را شروع كنيم، چون اگر كمي كند حركت كنيم و كوتاه بيايم جشنواره دوره بعد، منفعل خواهد شد. وي سينماي مستند را آيينهاي دانست كه پيش روي دنيا قرار مي‌گيرد و گفت: سينماي مستند آيينهاي است كه چهره‌اي غير مرسوم پيش رو به نمايش مي‌گذارد واين جشنواره حداقل ما را كمي كنجكاو و فيلمسازان را نسبت به اطرافشان حساس‌تر كرده است. دبير جشنواره سينما حقيقت افزود: نشست‌هايي كه فيلمسازان در جشنواره با هم داشته‌اند و آيينه‌هايي كه فيلمسازان ايراني و خارجي روبروي هم قرار دادند، باعث مي‌شود كه جريان مستند كشورمان به سمت حقيقت را تسريع بخشد و اين حركت، باشتاب‌تر شود. وي اظهار داشت: اعتقاد من اين است كه سينماي مستند سخت‌كوشانه و متعهدانه تلاش مي‌كند كه تصويري واقعي از جامعه را نشان دهد، منتهي ما محلي براي گفتگو ، عرضه و ارزيابي نداريم و من سعي كردم در اين جشنواره، در عين اين كه فيلم‌هاي همه طيف‌ها به‌نمايش درمي‌آيد، تعامل و تبادل‌نظر ميان فيلمسازان، باعث رشد و توجه بيشتر نسل امروز به تحولات امروز جامعه بشري باشد و فكر مي‌كنم در اين مسير تا اندازه‌اي هم موفق بوده‌ايم. * سينماي مستند كمك مي‌كند تا حقايق گمشده را دريابيم محمد آفريده در ادامه خاطرنشان كرد: سينماي مستند يك هنر صرفا منطقه‌اي و محدود نيست و ما براي بهره‌برداري از آن، چاره‌اي جز ارتباط مستمر با سينماي روز جهان نداريم. از اين جهت ديدن فيلم‌هاي روز دنيا توسط فيلمسازان ايراني، نقطه عطفي در جريان سينماي مستند ايجاد مي‌كند و باعث مي‌شود فيلمسازان ما در نگرشي كه به دنيا و ساختار زيباشناسي سينماي مستند دارند، به نگاهي عميق‌تر برسند. وي گفت: به نظر من بايد ارتباط و اتصال به سينماي مستند دنيا را بيشتر كنيم. شخصا معتقد نيستم كه با محدوديت نمي‌توانيم سينماي مستند را زنده كنيم. سينماي مستند ايران اسلامي بايد با يك آغوش باز در مقابل دنيا بايستد، مشاهده كند، كنجكاو شود، پرسش كند و پاسخگو باشد تا بتواند شاخ و برگ بگيرد. آفريده ادامه داد: فيلمسازي ممكن است از ارتباط جهاني پرهيز كند كه در مقابل سينماي مستند دنيا احساس ضعف مي‌كند. ما ملتي قوي هستيم و فيلمسازان ما از اين منبع سيراب شده‌اند، به همين علت، ما بايد در اين مسير با توانمندي هر چه بيشتر حركت كنند. مديرعامل مركز گسترش سينماي مستند و تجربي تاكيد كرد: وقتي اعتقاد داريم، سينماي مستند تحولات و احوالات جامعه را به تصوير مي‌كشد و به همين ميزان هم معتقديم كه فطرت بشر و روحيات انسان، خدايي است و به گفته امام خميني(ره)، «همه انسان‌ها عاشق رسيدن به كمال مطلق هستند». با اين ديدگاه، ما بايد به حقيقت نزديك شويم، منتهي ما اين راه را گم كرده‌ايم، چرا كه اين حقيقت و عشق گم شده است، به همين علت چون سينماي مستند ما، بي‌واسطه به حقيقت نزديك مي‌شود، كمك مي‌كند كه ما بتوانيم حقايق گمشده‌‌مان را دريابيم. * اگر آئينه ما مخدوش باشد، دچار جعل حقيقت شويم محمد آفريده اظهار داشت: وقتي محلي فراهم شود كه همه فعاليت‌ها، تصاوير و آيينهاي متعدد در كنار هم قرار بگيرد، آن وقت به فيلمسازان براي دستيابي به تصاوير واقعي‌تري از شرايط معاصر كمك كرده‌ايم. ما از دل فرهنگ و هويت خودمان با نقبي كه به عالم مي‌زنيم، به گوهر گران‌بهاي حقيقت مي‌رسيم و به عنوان فيلمساز بايد آئينه دل‌مان را صيقل دهيم و تزكيه نفس كنيم، يعني اگر آئينه ما مخدوش باشد، واقعيت و حقيقت از ما دور مي‌شود و ممكن است ما دچار جعل حقيقت شويم. وي در ادامه گفت: هر چقدر بتوانيم به هويت و درون خودمان برسيم و از منظري دنيا را هم ببنيم، رسيدن به مقصد نهايي آسان مي‌شود. اين فرمولي بوده است كه فكر مي‌كنم ما بايد براي رسيدن به سينماي حقيقت بدان توجه كنيم. اما بايد توجه داشت كه همه چيز در اختيار مسئولين نيست، از طرفي هم متاسفانه ما به تناسبي در حوزه فرهنگ دست پيدا نكرده‌ايم و گروه‌هاي فرهنگي ما متاسفانه با هم همراه نيستند. آفريده گفت: من شرمنده مي‌شوم وقتي مي‌بينم حوزه‌هاي فرهنگي‌مان هنوز در حال قدم زدن آرام هستند، آن هم در اين مسير سخت و ناهمراه. در عصر حاضر ما بايد با ريسك بالا و با حركتي پرانرژي خطر كنيم، اين دست آورد را من به نوعي در انقلاب اسلامي و حضور بسيجي‌هايمان در دفاع مقدس مي‌بينم. اگر ما نتوانيم كه به ميدان مين برويم تمام سنگرهايمان را از دست مي‌دهيم و متاسفانه اين ترس حركت‌ها را كند مي‌كند. محمد آفريده حركات فرهنگي را سخت و دشوار خواند و گفت: وقتي مخاطبان و علاقمندان سينماي مستند ،آمده‌اند و بر سر سفره‌اي كه به بركت جمهوري اسلامي پهن شده، نشستند و بهره‌بردند، من را آرام مي كند. ما توانايي اين را داريم كه فضاهاي آرام و پرنشاط بيشتري ايجاد كنيم كه نياز نسل جديد ما هم هست. * چون ارتباط ارگانيك نداريم، بايد در سازمان‌هاي مختلف را بكوبيم وي افزود: سختي‌هاي متعددي در برگزاري جشنواره و طي اين راه داشته‌ايم و همچنان خواهيم داشت، همچون اينكه تك و تنها دست به كار زده‌ايم و خيلي نتوانستيم به حمايت مراكز ديگر دل ببنديم، اينكه آرامش زيادي نداشتيم كه با طمانينه و اقتداري بيشتر كار كنيم. اما آنچه بيشتر از هر چيزي ما را محكم نگاه مي‌داشت ، عشق به انقلاب و مردم است و جوان‌هايي كه خالصانه درون‌شان را تجلي مي‌دهند. وي با اشاره به اصولي‌نبودن همكاري‌هاي ارگانهاي مختلف اظهار داشت: بايد براي همكاري با ديگر ارگان‌ها ارتباط ارگانيك داشته باشيم، يعني فضاي تعريف شده‌اي در سطح كلان باشد كه وقتي يك جايي فعاليتي با شرايط استاندارد انجام مي‌دهد، حوزه‌هاي مختلف موظف باشند كه نسبت به آن حركت توجه كنند، اما ما اكنون بايد برويم و در سازمان‌هاي مختلف را بكوبيم، آنها را توجيه كنيم تا با مسائل‌مان آشنا شوند و همكاري ما را قبول كنند. آفريده گفت: از دوستاني كه با ما همراهي كردند تشكر مي‌كنم اما ما براي همكاري يك كد ملي واحد و الگوي تعريف شده در جامعه نداريم كه شركت‌ها، سازمان‌ها، نهادها تعريفي براي همكاري با يكديگر داشته باشند. بلكه يك انرژي زيادي از بايد صرف شود تا ديگر بخش‌ها متوجه فعاليت ديگر بخش‌ها شوند. انتهای پیام /
