براي اولين بار پس از حمله آمريكا به عراق

جشنواره فيلم‌هاي عراقي در بغداد برگزار شد

اولين جشنواره فيلم‌هاي عراقي با حضور جمعي از چهره‌هاي مشهور سينماي عراق، مقامات دولتي و محافظان آنها در بغداد برگزار شد.

        به گزارش سايت سينمايي سوره به نقل از خبرگزاري فرانسه، از زمان حمله آمريكا به عراق در مارس 2003 تاكنون اين اولين جشنواره‌اي است كه از فيلم‌هاي عراقي برگزار مي‌شود البته اين مراسم بيش از جشنواره به يك يادمان روزهاي گذشته مي‌ماند.
       بسياري از شركت‌كنندگان مشتاقند كه اگر بشود براي مدت زمان بسيار كوتاهي، واقعيت روزهاي سخت جنگ و خونريزي را به فراموشي بسپارند.
       ميهمانان كه اكثر آنها را طيف هنرمندان تشكيل مي‌دهند پيش از آنكه خود را در سينماي ملي بغداد، پايتخت عراق، جاي دهند توسط عده‌اي محافظ بسيار تنومند با چهره‌هايي خشن تحت بازجويي بدني قرار گرفته‌اند.
       كمي پيش در تاريخ هفدهم ژوئن دقيقاً مقابل همين سالن نمايش، بمبي كه در يك ماشين جاسازي شده بود منفجر و باعث مرگ يك رهگذر شد. اين انفجار در واقع جزئي از حملات زنجيره‌اي بود كه از اوسط ماه ژوئن، علي‌رغم اجراي عمليات‌هاي شديد امنيتي، در بغداد به وقوع پيوسته بود.
       شب‌هاي بغداد سراسر بيم و ترس است. اين شب‌ها تركيب خطرناكي از عدم امنيت، خاموشي و حكومت نظامي است، بنابراين تمامي سانس‌هاي سينمايي تاكنون تنها تا بعد از ظهر ادامه داشته‌اند.
         درون راهروي ورودي، عكس‌هايي از كارگردانان، بازيگران و تهيه‌كنندگان عراقي در بولتن تبليغاتي آويزان شده است.
       در گوشه اي از سالن صحنه هايي از فيلم هاي سياه و سفيد دهه هاي 50 و 60 ميلادي بر روي پرده كوچكي در حال نمايش است و يك گروه چهار نفره موسيقي با نواختن آهنگ‌هايي مشهور قديمي و سنتي نيز آن را همراهي مي‌كنند.
       ميهمان افتخاري اين مراسم، معاونت وزير فرهنگ است كه بر روي مبلي نشسته و باديگاردهاي خشمگين اسلحه به دست آن را احاطه كرده‌اند.
       «سانا علي عباس» 61 ساله با لبخند مي‌گويد: من از مردان محكم‌تر بودم، من عادت داشتم كه دوربين بسيار سنگين خودم را بروي شانه‌هايم حمل كنم و كارم را بروي مرز ايران كه گفته مي‌شد پر از مين است، انجام دهم. او با غرور و افتخار خود را به عنوان اولين فيلمبردار زن عراق با بيش از 20 كار مستند معرفي مي‌كند.
         «سانا» از كيف دستي اش يك فتوكپي از روزنامه الجمهوري ديلي كه هم اكنون بسته شده است، با تاريخ هشتم مي سال 2001 در مي‌آورد، كه درباره او مقاله‌اي را به چاپ رسانده است. روزنامه «الجمهوري ديلي» در زمان حكومت صدام حسين پر تيراژترين روزنامه كشور بوده است.
         او كه به همراه دختر 37 ساله خود «نيبراس» به اين مراسم آمده است ترجيج مي‌دهد كه درباره جنگ و خشونت و اينكه سني است يا شيعه سخني نگويد و با نگاهي اميدوار مي‌گويد: هميشه پايان شب سيه، سپيد است.
         ساختمان سينماي ملي بغداد در جريان حمله آمريكا به عراق به سرنوشت ديگر مؤسسات دولتي از جمله كتابخانه ملي و موزه ملي دچار شد. اين ساختمان و ديگر ساختمان‌ها مورد تجاوز اشغال‌گران و عده‌اي از چپاول‌گران مورد حمله و سرقت قرار گرفت.
        در اين ميان نسخه مادر 12 فيلم از آرشيو 99 فيلم توليد شده در عراق براي هميشه از بين‌ رفته و مابقي نيز به شدت صدمه ديدند.
        «قاسم محمد»، رييس دپارتمان سينماي وزارت فرهنگ عراق و دستيارش در اتاق آشيوها در تلاشند تا با استفاده از تكنيك‌هاي ابتدايي فيلم‌ها را حتي‌الامكان ترميم كنند.
        «عبدل الهادي مبارك»، كارگردان 73 ساله گفت: آرزو دارم كه فيلمم، «حوري رودخانه فرات» بازگردانده شود.
        «مبارك» پيشكسوت سينماي عراق اين فيلم را سال 1955 ساخته است. «حوري رودخانه فرات» داستان دختري است كه براي آنكه بتواند تحصيلات دانشگاهي خود را ادامه دهد مجبور است با پدر خود و سنت‌ها مبارزه كند. اين فيلم در زمان خود بسيار جنجال‌برانگيز بود.
       «مبارك» علي‌رغم محدوديت‌هاي شديدي كه در زمان حكومت صدام بر توليدات سينمايي و تلويزيوني حاكم بوده است، از اين دوران به خوبي ياد مي‌كند.
         او در جواب به اين سؤال كه هم‌اكنون نظرش درباره عراق چيست؟ مي‌گويد: اين خيلي دردناك است، من به هيچ‌وجه نمي‌توانم با آن رابطه برقرار كنم، من بيشتر اوقات خود را در خانه بسر مي‌برم.
انتهای پیام /