«زن زيادي»، ميزگردي زنانه با روايتي متفاوت

فيلم «زن زيادي» آخرين ساخته «تهمينه ميلاني» ملودرامي اجتماعي است كه با هدف قراردادن روابط خانوادگي در بستري تعليقي و فضايي جاده‌اي درصدد بيان و نمايش عقايد كارگردان درباره زنان بصورت غيرشعاري است.

    اما در عمل اين رويكرد چند لايه كه تابع فيلم قبلي «ميلاني» «واكنش‌پنجم» بوده و از قواعد اين اثر تبعيت مي‌كند، به سوي شعارزدگي مي‌رود و مدام بر فرشته‌وار بودند زنان و ديو سيرت بودن مردان تأكيد مي‌كند.
فيلم «زن زيادي» با مضمون اجتماعي به روايت داستان دوخانواده با محوريت زنان مي‌پردازد.
    خيانت، بدگماني و چالش دستمايه «زن زيادي» و در ادامه سري فيلم‌هاي زنانه فيلم‌ساز همچون «واكنش پنجم»، «دو زن» و «نيمه پنهان» است.
«مريلا زارعي»، «امين حيايي»، «پارسا پيروزفر» و «السا فيروزآذر» در فيلم «زن زيادي» نقش آفريني كردند.
    در اين ميان، فيلم همواره در نگاهي ديگر به عدم تناسب قواعد عرفي، شرعي و قانوني بين مرد و زن تآكيد مي‌كند، خيانت مردان چندان نكوهيده نيست و بازتاب حقوقي و اجتماعي ندارد اما زنان خائن بايد كشته شوند.
    فيلمساز براي رهايي از داوري منتقدان درباره عناصر تكرارشونده آثارش و رفع اتهام از سطحي، شتابزده و تكراري بودن شعارهايش به پيام‌هاي فراتر نظير «پيش‌داوري عامل جنايت» و «بررسي قبل از قضاوت» روي آورده است.
    در اين فيلم برخلاف ساير آثار «ميلاني» هيچ كدام از شخصيت‌ها بر عملكرد خويش باور ندارند و بيشتر روابط به صورتي نسبي نگريسته شده است.
    «مريلا زارعي» كه نقش معلم فيلم را بازي مي‌كند، فرشته‌اي ديگر در ادامه فرشتگان فيلمساز است كه سعي ‌دارد در بدترين شرايط موجود پيوند خانوادگي خود را حفظ كند.
    «ميلاني» در سال‌هاي اخير نشان داده كه در روايت داستان فيلم موفق است و با تنيدن گره هاي دراماتيك همراهي مخاطب عام و حتي در پاره‌اي مواقع مخاطب خاص را برانگيزد، اين قصه گويي خوب و ايجاد تنش‌هاي حساسيت برانگيز از عمده امتيازات فيلمسازي است كه مي‌توان آن را يك داستان گوي خوب ناميد.
    وي به خوبي در ايجاد تناسب، تعادل و توازن بين فضاهاي جدي و پاساژهاي قصه برآمده و با رويكردي آميخته با طنز تلخ  و سياه و زهرخند بر جذابيت وقايع داستان افزوده است.
ضمن اينكه تنيدن داستان هاي فرعي در بطن ماجرا به جز در پاره اي ‌از موارد جا افتاده و زايد به نظر نمي‌رسد.
    اما مشكل عمده شخصيت ها به قدرت عمل و تصميم‌گيري آنها برمي‌گردد و در واقع نوعي رويكرد لحظه اي و آني بودن انتخاب در قالب شخصيت‌هاي اين فيلم ديده مي شود، اين عدم انسجام در صحنه تصميم گيري زن براي شرب خمر، براي همراهي با مرد در سفر و ترديدي كه در كاراكترهاي (شخصيت‌ها) فرعي چون دختر فراري قابل مشاهده است.
    دنياي نسبي «ميلاني» حتي در كنش‌هاي مرد داستان نيز نمود يافته و اين شخصيت نسبت به ساير شخصيت‌هاي مرد «ميلاني» كه نوعي تحكم فاقد منطق در رفتارهايشان ديده مي‌شود، پيچيده تر به نظر مي رسد.
    مردان آثار «ميلاني» معمولاً خشن بوده، اما اين شخصيت با نوعي شوخ طبعي و با شباهت به آثار شكسپير كه عياشي رزل است واقعي‌تر و باورپذيرتر از شخصيت‌هاي قبلي‌است.
    در كارگرداني اين اثر نيز به وضوح روند روبه رشد فيلمساز در توليد يك اثر جاده‌اي ( روايت يك سفر) نسبت به فيلم «واكنش پنجم» ديده مي‌شود و از نظر دكوپاژ به ويژه در سكانس هاي تعليقي فيلم و بيان كنش هاي متفاوت در موقعيت‌هاي مشابه مكاني و متفاوت دراماتيكي موفق بوده است.
انتهای پیام /